مَردم به موجودی گفته میشه که از بدو تولد همراهیت میکنه و تا روز مرگت مجبوری که برای اون زندگی کنی.برای مردم خیلی مهمه که تو چی میپوشی؟کجا میری؟چند سالته؟بابات چیکارس؟ناهار چی خوردی؟چند روز یه بار حموم میری؟چرا حالت خوب نیست؟چرا میخندی؟چرا ساکتی؟چرا نیستی؟چرا اومدی؟چرا اینطوری نوشتی؟ عاشق شدی؟چرا اونطوری نوشتی؟ فارغ شدی؟چرا لاغر شدی؟ شکست عاطفی خوردی؟چرا چاق شدی؟ زندگی بهت ساخته؟و چراهای بسیاری که تا جوابش رو بدست نیاره دست از سرت ور نمیداره.مَردم ذاتا قاضی به دنیا میاد.بدون ِ اینکه خودت خبر داشته باشی، جلسه دادگاه برات تشکیل میده و روت قضاوت میکنه و حکم برات صادر میکنه و در نهایت محکوم میشی.مَردم قابلیت اینو داره که همه جا باشه،هرجا بری میتونی ببینیش،حتی تو خواب.اما مَردم همیشه از یه چیزی میترسه از اینکه تو بهش بی توجهی کنی، محلش نذاری، حرفاش رو نشنوی و کاراش رو نبینی.پس دستت رو بذار رو گوشت، چشمات رو ببند و بی توجه بهش از کنارش عبور کن و مشغول کار خودت شو.این حرف من رو هروقت اعصابت از مردم خرد شد یادت بیار.به خودم هم میگم.
درباره این سایت